In het jaar 1832 kostte een cholera-epidemie het leven aan 120 inwoners van de stad Rochester, hierdoor ontstond er een plaatsgebrek in de kleine begraafplaatsen die bij de diverse kerkgebouwen lagen. Het stadsbestuur besloot een grotere begraafplaats aan te laten leggen, om besmetting van het grondwater te voorkomen moest dit een locatie net buiten de stad worden.
 In 1836 werd een stuk grond met een grootte van 54 acre ten zuiden van de stad aangekocht. In eerste instantie wilde men het heuvelachtige gebied vlak laten maken, en de vele bomen laten verwijderen. Dit plan werd echter al snel afgewezen. De opdracht om de begraafplaats in te richten ging vervolgens naar landschapsarchitect Silas Cornell, die het overgroeide gebied transformeerde in een prachtige parkachtige omgeving. Hij liet zich daarbij inspireren door de in Victoriaanse stijl ontworpen Pere-Lachaise Cemetery in Parijs.
Op 18 augustus 1838 vond de eerste begrafenis plaats, de naam van de overledene was William Carter. Zijn grafsteen is te bezichtigen in sectie A van het oude gedeelte van Mount Hope. Op 3 oktober 1838 werd de begraafplaats gewijd; precies op datzelfde moment overleed de 4 jaar oude Samuel Miller die als eerste na de officiële ingebruikname op de begraafplaats werd begraven.
In de loop der jaren is Mount Hope Cemetery flink uitgebreid, de oppervlakte bedraagt nu 196 acres. De wegen op de begraafplaats hebben een gezamenlijke lengte van 14,5 mijl. Het aantal mensen dat hier is begraven ligt ergens tussen de 350.000 en 400.000, jaarlijks vinden er ook nu nog 500 tot 600 begrafenissen plaats. Er zijn tientallen mausoleums, twee kapellen in Gothic Revival Style, er is een Victoriaans Gothic Gatehouse en ook zijn er vele monumenten en diverse Egyptische obelisken. Een van de belangrijkste kenmerken van de begraafplaats is de aanwezigheid van bijzonder veel prachtige bomen: eikenbomen, kastanjebomen, beuken, esdoorns, sparren en vele andere soorten. Sommige van die bomen zijn meer dan 400 jaar oud.
Sommige delen van de begraafplaats zijn specifiek voor een bepaalde groep overledenen, zo is er bijvoorbeeld een sectie waar slachtoffers van de Amerikaanse Burgeroorlog begraven liggen. Ook de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en die van de Spaans-Amerikaanse oorlog hebben een eigen sectie. Veel van de overledenen die in Mount Hope zijn begraven, waren plaatselijk zeer bekend. Onder hen bevindt zich Silas Cornell, de landschapsarchitect die de begraafplaats heeft ontworpen. Verder bijvoorbeeld Cynthia Fitzpatrick, geboren in 1814 in de staat Mississippi als dochter van twee slaven, en overleden in Rochester in 1983 op 118-jarige leeftijd! Ook enkele van de kinderen van William Cody, beter bekend als Buffalo Bill, zijn hier begraven. Er is een kaart beschikbaar waarop de locatie van de belangrijkste graven staat aangeduid. |
Locatie : Mount Hope Cemetery ligt in de stad Rochester (New York State), je vindt die stad direct ten zuiden van Lake Ontario. De begraafplaats ligt in het zuidelijke deel van de stad, net ten noorden van Interstate 90 en ten oosten van de luchthaven. Het adres is 1133 Mt. Hope Avenue, Rochester.
Openingstijden- en prijs : De begraafplaats is het gehele jaar gratis toegankelijk, tijdens daglicht.
Gebruik van de auto : Het is toegestaan om met de auto de begraafplaats op te rijden. Je kan op veel plaatsen aan de kant van de paden parkeren, er zijn echter ook diverse paden die erg smal zijn waardoor parkeren daar lastig is. De maximale snelheid is 15 mijl per uur.
Tour : Vrijwilligers van de organisatie The Friends of Mount Hope Cemetery biedt gratis rondleidingen aan, klik hier voor meer informatie. |
Zomaar een klein stukje uit ons reisverslag: “De lage heuvels, de prachtige oude bomen, en dan natuurlijk al die oude grafstenen. Op sommige plekken – zoals in de oorlogsgravensectie – stonden identieke stenen in lange nette rijen naast elkaar. Op andere plekken stonden allemaal verschillende grafstenen kriskras door elkaar heen. Soms overwoekerd door mos of door klimplanten, soms met diepe scheuren door de ouderdom, of helemaal scheef gezakt. .... We hebben alle wegen en weggetjes van de begraafplaats gezien, sommige zelfs meerdere keren. En uiteraard zijn we heel vaak uitgestapt en tussen de graven door gelopen, we konden er echt geen genoeg van krijgen.”
Ondanks het slechte weer, het was nat en vooral ook erg koud, was ons bezoek aan deze sfeervolle begraafplaats een van de hoogtepunten van onze vakantie. Liefhebbers van fotografie die in deze omgeving komen moeten deze begraafplaats echt in hun route opnemen, als je dat niet doet mis je iets schitterends. En natuurlijk is een bezoek aan Mount Hope ook zeer de moeite waard als je zonder fototoestel op pad gaat! |