Saugus Iron Works National Historic Site

Pdf	Google Maps	Fotoserie

geschiedenis

Het kleine stadje Saugus behoort tot de Greater Boston Area, het is de plaats waar in de 17e eeuw de eerste ijzerfabriek van de Verenigde Staten werd gevestigd. Ondanks de korte periode waarin de Saugus Iron Works heeft bestaan, wordt de fabriek door geschiedkundigen wel als erg belangrijk beschouwd. Dit vanwege de complexiteit en de gebruikte technologie, die voor die tijd zeer hoogstaand waren.

The Massachusetts Bay Colony was een 17e eeuwse nederzetting van de Engelsen in de omgeving waar zich nu de steden Boston en Salem bevinden. De alsmaar groeiende nederzetting had ijzer nodig, o.a. om schepen en huizen te kunnen bouwen; in eerste instantie werd dat ijzer vanuit Engeland geïmporteerd. Na de vondst van aanzienlijke hoeveelheden ijzererts in de huidige Boston Area, besloot de Massachusetts Government om een ijzerfabriek op te richten. De aanwezigheid van de Saugus River was de belangrijkste factor bij de keuze voor de locatie van deze fabriek, de rivier kon worden gebruikt voor het opwekken van energie, maar ook voor het transport van materialen. De fabriek begon omstreeks het jaar 1640 met de productie van gietijzer en smeedijzer. In eerste instantie was de fabriek zeer succesvol, tijdens de hoogtijdagen (omstreeks het jaar 1648) bood Saugus Iron Works werk aan ongeveer 185 mensen. Maar in de jaren ’50 van de 17e eeuw kwam de fabriek in financiële problemen, en in 1668 werd het gesloten.

Vrijwel alle gebouwen die op het complex stonden zijn na de sluiting verloren gegaan, het enige 17e eeuwse gebouw dat nog is overgebleven is een woonhuis dat de naam The Iron Works House draagt. In 1915 werd het huis gekocht door antiquair Wallace Nutting, die veel boeken heeft geschreven over koloniale huizen en meubilair. Hij zorgde ervoor dat het huis in de originele staat werd hersteld. Deze restauratie was de directe aanleiding voor een nieuw initiatief: een aantal lokale bewoners richtte The First Iron Works Association op, deze vereniging zorgde ervoor dat het gebied waar de fabriek 300 jaar eerder had gestaan door archeologen werd afgegraven. Daarbij werden talloze gereedschappen gevonden, en ook de overblijfselen van een hoogoven en een groot gedeelte van een waterrad. Dankzij het archeologisch onderzoek kon worden vastgesteld op welke plekken zich de diverse gebouwen destijds bevonden.

In 1951 werd begonnen met de heropbouw van het hele fabriekscomplex. In 1954 was de restauratie compleet, en werd het terrein opengesteld voor het publiek. In 1968 werd de Saugus Iron Works overgedragen aan de National Park Service.

het park bezoeken (info 2016)

Tijdens een bezoek aan het park kan je diverse gebouwen bekijken. Allereerst is er een museum, waar veel van de archeologische vondsten zijn tentoongesteld. Ook het gerestaureerde woonhuis The Iron Works House is voor het publiek toegankelijk. Verder zijn er de gereconstrueerde hoogoven, de smederij, de watermolen en de walserij. Op de dagen dat het park geopend is, worden er begeleide tours georganiseerd, er worden soms ook demonstraties gegeven. Klik hier voor meer informatie over deze tours.

Openingstijden: Het park is dagelijks geopend van 1 mei tot en met 31 oktober, van 9.00 uur tot 17.00 uur. Van november tot en met maart is het park gesloten.

Entreeprijs: Het park is gratis toegankelijk.

Route: Het park bevindt zich ongeveer 10 mijl ten noordoosten van downtown Boston, het GPS-adres is: 244 Central Street, Saugus, Massachusetts. De route naar het park wordt aangegeven d.m.v. bruine borden van de National Park Service. Kies uit een van de volgende mogelijkheden:

1) vanaf Interstate 95 – neem exit 43 (Walnut Street Exit) – rijd in oostelijke richting naar Lynn
2) vanaf Route 1, rijdend van zuid naar noord – neem de Main Street Saugus Exit
3) vanaf Route 1, rijdend van noord naar zuid – neem de Walnut Street Exit (Eas)

onze ervaring

Het zag er allemaal super netjes uit, al die gebouwen met de vele gereedschappen er in. En dat is nou eigenlijk ook meteen mijn bezwaar tegen dit park, dat nette, dat schone…… dat voelde zo onecht aan. Ik kan me gewoon niet indenken dat het er hier vroeger zo heeft uitgezien, de gebouwen en de gereedschappen zullen ongetwijfeld heel waarheidsgetrouw zijn gereconstrueerd, maar van mij hadden ze dan ook de sfeer van destijds moeten weergeven. Nu bleef het voor mij gewoon ‘een verzameling gebouwen met spullen erin’, het werd niet ‘een stukje geschiedenis’. Maar, eerlijk is eerlijk, als fotografie-object was ’t wel een heel boeiend park. We hebben er diverse mooie foto’s kunnen maken, dus helemaal voor niets hebben we de omweg niet gemaakt.