 |
|
 |
|
In het rotslandschap van zuidwest Amerika komen veel ravijnen voor, en een bijzondere vorm daarvan is de slot canyon. Het woord ‘slot’ betekent ‘smalle gleuf’; een slot canyon is een kloof met hoge verticale wanden, die erg dicht bij elkaar staan. De meeste slot canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar incidenteel heftige overstromingen plaatsvinden. Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
Een nog vrij onbekende slot canyon is Leprechaun Canyon (ook Leprechaun Gulch genaamd) in het zuidoosten van de staat Utah. Een van de twee delen waaruit de canyon bestaat is niet geschikt voor de gemiddelde toerist, er komen hierin enkele afdalingen voor waarvoor je touwen en andere klimmaterialen nodig hebt. Het andere deel is voor de meeste mensen wel redelijk eenvoudig bereikbaar. We beschrijven hier alleen het makkelijke gedeelte van Leprechaun Canyon. |
| |
 |
 |
 |
|
|
De trailhead voor Leprechaun Canyon ligt direct langs State Route 95 (de Bicentennial Highway). Deze 125 mijl lange scenic route verbindt de plaatsen Hanksville en Blanding met elkaar.
* Als je vanuit Hanksville komt, ga dan via State Route 95 naar het zuiden. Na ongeveer 26 mijl bereik je de splitsing met State Route 276, blijf hier rechtdoor gaan via State Route 95. Twee mijl voorbij de splitsing, nabij milemarker 28, ga je linksaf via een smalle weg. Je kan hier maar een paar meter inrijden, dit is meteen ook de parkeerplaats.
* Vanuit Blanding is het ongeveer 100 mijl rijden tot aan de trailhead. Een goed oriëntatiepunt is de Hog Springs Rest Area, een ruime picknickplek aan de linkerkant van de weg. De trailhead naar Leprechaun ligt 8 mijl verder, aan de rechterkant. |
| |
|
De afstand van de trailhead naar het eindpunt bedraagt ongeveer 1 mijl, in totaal is de wandeling (heen en terug) dus 2 mijl lang. Er is geen duidelijk pad aanwezig, om de juiste route te vinden wordt het gebruik van een GPS aangeraden.
Er zijn diverse smalle paadjes die de juiste richting volgen, de paadjes zijn deels overwoekerd. Zoek zelf de makkelijkste route, soms zal je je wat tussen de struiken door moeten wringen. Op gegeven moment loop je via een smal pad met aan de rechterzijde een canyonwand, ook hier moet je zo nu en dan wat dunne takken opzij duwen. Voor je verschijnt een ondiepe en bijzonder smalle slot canyon, zo smal dat er doorheen lopen niet mogelijk is. Je kan er aan de rechterzijde omheen lopen. Je moet nu aan je rechterzijde naar de bovenkant van een rotsplateau klimmen. Tegen de onderzijde van de rotswand staan enkele rotsblokken gestapeld, die je als opstapje kunt gebruiken. Minder handige klimmers zullen hier zeker even wat hulp kunnen gebruiken. Eenmaal boven op het rotsplateau zie je de opening van Leprechaun Canyon voor je liggen.
Het begin van Leprechaun Canyon is heel groots, de hoge rotswanden buigen aan de bovenzijde wat naar elkaar toe waardoor het als een soort gewelf aandoet. Al snel wordt de kloof veel smaller, doordat de wanden elkaar aan de bovenzijde bijna raken is het er extreem donker. Het smalle gedeelte wordt soms wel aangeduid met de benaming “The Tunnel”. Voorbij The Tunnel (die maar heel kort is) wordt de canyon heel even weer breed, om vervolgens opnieuw te versmallen. Dit is meteen ook het einde van de wandeling, de canyon is nu namelijk zo smal dat verder gaan onmogelijk is. Je kan nog wel via een kleine opening een stukje naar boven klimmen, ook daar bereik je al snel een plateautje vanwaar je niet meer verder kunt.
N38 01 06.8 W110 32 11.8 trailhead
N38 01 34.7 W110 31 54.0 onderweg
N38 01 45.0 W110 31.44.0 tunnel |
| |
 |
 |
 |
| |
|
Allereerst willen we hier graag even kwijt dat de Bicentennial Highway (State Route 95) een machtig mooie scenic route is, via deze weg rijd je door een van meest indrukwekkende landschappen van de staat Utah.
Leprechaun Canyon is heel erg kort, en derhalve is het echte slot canyon gevoel iets dat maar heel even duurt. Toch vinden wij het zeker de moeite waard om deze canyon in een reisroute op te nemen, ten eerste is de aanrijroute echt prachtig en daarnaast is het gewoon fijn om tijdens zo’n lange autorit ook even een stuk te gaan lopen. De wandeling naar de canyon toe vonden we niet bijzonder, maar de prachtige ingang en de aparte donkere tunnel maakten het toch tot een hele leuke ervaring. |
| |
|
|
 |
|
|
|
