De Crater Rim Drive is een 11 mijl lange weg die de top van de Kilauea omcirkelt; onderweg rijd je door zowel een regenwoud als een woestijngebied, en kom je allerlei goed aangegeven stopplaatsen tegen. Er zijn diverse mogelijkheden voor het maken van korte wandelingen. De Crater Rim Drive kan in beide richtingen worden gereden, we beschrijven de weg hier tegen de klok in. De weg begint bij het Kilauea Visitor Center. Daar is ook het beginpunt van de eerste drie trails:

• Earthquake Trail
  Lengte: 1600 meter (loop)
  Op 16 november 1983 deed zich vroeg in de ochtend een aardbeving voor met een kracht van 6,6 op de schaal van Richter. Een deel van de Crater Rim Drive zakte daardoor weg in de Kilauea krater. De weg is daarna op een andere plaats opnieuw aangelegd. Je kan nu een eenvoudige wandeling maken door het gebied waar de weg voorheen liep, je hebt onderweg goed zicht op de Kilauea krater en op Mauna Loa. De trail begint aan de linkerzijde van het Volcano House Hotel.

• ‘Iliahi Trail (Sandalwood Trail)
  Lengte: 2,4 kilometer (loop)
  De wandeling start bij het Volcano House Hotel. In het begin loop je door een weelderig regenwoud en langs diverse stoomgaten; tijdens het tweede deel van de wandeling heb je een goed zicht op de Kilauea Caldera. Het hele wandelpad is verhard.

• Halema’uma’u Trail
  Lengte: ruim 11 kilometer (heen en terug)
  Het eerste stuk van deze trail gaat via de ‘Iliahi Trail; al snel neem je een zijpad dat je ruim 120 meter omlaag voert, naar het hart van de Kilauea Caldera. Het eerste stuk van de wandeling gaat door een weelderig regenwoud, het tweede deel voert door het desolate landschap van de Southwest Rift Zone. Na ruim 5 mijl bereik je de Halema’uma’u Crater Overlook, die hieronder nader wordt beschreven. Je kan via hetzelfde pad teruglopen naar het beginpunt, maar indien mogelijk kan je je ook door een medereiziger op laten pikken op de 300 meter verder gelegen Crater Rim Drive.

Vanaf de parkeerplaats bij het Visitor Center ga je rechtsaf. Na 0,3 mijl kan je via een korte zijweg aan de rechterzijde de eerste stopplaats bereiken. Deze stopplaats heet Sulphur Banks, je ziet (en ruikt!) hier hoe vulkanische gassen uit de bodem ontsnappen. De tweede stopplaats, Steaming Bluffs, ligt 0,5 mijl verder. Dit is een vlak gedeelte waar het ondergronds zo heet is, dat er geen bomen kunnen groeien. Je ziet hier dan ook alleen planten waarvan de wortels dicht bij de oppervlakte blijven. Het omlaag zakkende grondwater dat de hete rotsen bereikt, komt in de vorm van stoom weer naar boven. Vanuit Steaming Bluffs bedraagt de afstand naar de derde stopplaats 0,7 mijl. Deze stopplaats ligt aan het einde van een korte zijweg aan de linkerkant, en wordt alleen aangeduid met een picknickplaats bordje. Daardoor is het voor veel toeristen niet duidelijk dat daar, behalve de picknickplaats, ook een erg mooi uitkijkpunt ligt, de Kilauea Overlook. Je hebt hier een geweldig mooi zicht op de Kilauea Caldera, en op de Halema’uma’u Crater. Het voordeel van dit uitkijkpunt is, dat het hier meestal erg rustig is. Dat geldt niet voor de volgende stopplaats, bij het Jaggar Museum (1,7 mijl voorbij de Kilauea Overlook), een van de drukst bezochte plaatsen in het park. Het uitzicht op de Kilauea Caldera en op de Halema’uma’u Crater is hier vrijwel gelijk aan dat vanaf de Kilauea Overlook. In het Jaggar Museum vind je videofilms over vulkanische activiteiten, geologische displays, en allerlei seismologische apparatuur. Naast het Jaggar Museum ligt het Hawaiian Volcano Observatory; dit onderzoekscentrum is niet geopend voor het publiek.

Na vijf mijl – gerekend vanaf het Visitor Center – bereik je de Southwest Rift Zone. Een rift zone is een gebied waar in de flank van een vulkaan zwakke plekken voorkomen; je herkent zo’n zone aan de vele scheuren en breuken in de bodem. De Southwest Rift Zone begint bij de top van de Kilauea, en strekt zich uit tot voorbij de kustlijn. De weg ligt hier dicht bij de Halema’uma’u Crater, je kan daarom last hebben van de gassen die uit deze krater ontsnappen. Houd daarom je autoramen gesloten. Ongeveer 1 mijl voorbij de Southwest Rift Zone kan je via een korte zijweg naar een parkeerplaats rijden. Daar begint de:

• Halema’uma’u Crater Overlook Trail
  Lengte: 600 meter (heen en terug)
  De Halema’uma’u krater is de voornaamste krateropening van de Kilauea. Vanaf de uitkijkplaats kan je recht in de krater kijken; de krater is ongeveer 90 meter diep en heeft een omtrek van ruim 900 meter. Met wat geluk kan je hier een grote witte vogel zien, de Koa’e ofwel Crater Bird, die nestelt in de kraterwand. Volgens de Native Hawaiians is de Halema’uma’a Crater de woonplaats van Pele, de godin van de Hawaiian Volcanoes. Nabij de krater bevinden zich een aantal oude lavastromen, de oudsten daarvan (uit 1919 en 1921) zijn rood van kleur omdat het ijzer dat zich daarin bevindt is gaan roesten. De jongere stromen (uit 1971 en 1974) zijn nog zwart van  kleur. De Halema’uma’a Crater produceert dagelijks zo’n 300 ton sulfur dioxide; dit heeft tot gevolg dat de regen die hier valt sterk verzuurd is. De omgeving is dan ook helemaal kaal, door de zure regen kunnen hier geen planten meer groeien.

Je passeert een plek waar de weg in september 1982 door een lavastroom werd vernield, even verder bereik je de Keanakãko’i Overlook. Een putkrater is een krater die is ontstaan doordat de oppervlakte is ingezakt; het is dus geen opening waar lava uit komt. De Keanakãko’i Crater is daarvan een goed voorbeeld; deze krater ligt op een breuklijn die de Kilauea omcirkelt. De bodem van deze krater is sinds 1877 bedolven onder een dikke laag steen; daar kwam tijdens een eruptie in 1974 nog eens een laag van zo’n 6 meter bovenop. Door rotsspleten komen sindsdien warme gassen omhoog.

Na zeven mijl – gerekend vanaf het Visitor Center – begint aan de rechterzijde van de weg de Chain of Craters Road, die hieronder wordt beschreven. Aan de linkerzijde ligt een korte zijweg die eindigt bij een parkeerplaats. Vandaar kan je kiezen tussen de volgende twee wandelingen:

• Byron Ledge Trail
  Lengte: 2 kilometer (heen en terug)
  Het onverharde pad loopt door een gebied dat in 1959 tijdens een eruptie van de Kilauea werd bedekt met lavasintels. Je ziet hier hoe de vegetatie langzaam aan weer begint op te komen.

• Devastion Trail
  Lengte: 1600 meter (heen en terug)
  Via dit verharde wandelpad loop je naar de Pu’u Pua’i Overlook. Tijdens je wandeling krijg je een heel goede indruk van het effect dat vulkanische activiteit op een omgeving kan hebben; de grote uitbarsting van de Kilauea Iki Crater in 1959 heeft hier veel puin achtergelaten, en de plantengroei begint nu pas weer wat op te komen. Vanaf het uitkijkpunt kan je de vulkaankegel Pu’u Pua’i zien, die in 1959 is gevormd door hoog opspuitende lava. Ook heb je een goed zicht op de Kilauea Iki Crater.

Je kan de Pu’u Pua’i Overlook ook met de auto bereiken, via een zijweg die een halve mijl ten oosten van de splitsing met de Chain of Craters Road begint. De Crater Rim Drive gaat daarna verder door een gebied waar veel meer planten en bomen groeien dan op het eerdere deel van de route. Dicht bij de parkgrens ligt de Thurston Lava Tube Parking Area.

• Thurston Lava Tube Trail
  Lengte: 500 meter (loop)
  Tijdens deze korte wandeling loop je door een gebied dat is begroeid met hoge varens en andere prachtige planten. Midden in dat gebied ligt een zeer oude tunnel van lava, die met lampen wordt verlicht. De lavatunnel werd in 1913 ontdekt; aan het plafond hingen destijds nog veel lava stalactieten, maar die zijn door souvenirjagers afgebroken en meegenomen.

De weg buigt nu af in noordwestelijke richting; na 0,4 mijl kom je uit bij de laatste stopplaats van de route, de Kilauea Iki Overlook. Je kan dit uitkijkpunt ook te voet bereiken via een 800 meter lang wandelpad dat begint bij de Thurston Lava Tube parkeerplaats. Vanaf het uitkijkpunt kan je ongeveer 120 meter naar beneden kijken, naar de bodem van de Kilauea Iki Crater. Kilauea Iki betekent ‘de kleine Kilauea’. In de jaren 1959 en 1969 hebben zich hier twee imposante erupties voorgedaan, vooral de eruptie van 1959 was erg spectaculair omdat de lava hier toen bijna 600 meter omhoog spoot. De laatste tijd is de Kilauea Iki erg rustig. Vanaf de Kilauea Iki Overlook is het nog 1,5 mijl rijden naar het Visitor Center.

De Mauna Loa ligt in een grote wilderness area. Een van de kenmerken van een wilderness area is, dat er nauwelijks toeristische voorzieningen zijn aangebracht. Er bevinden zich dan ook geen wegen in dit gebied, met uitzondering van de smalle, 13,5 mijl lange Mauna Loa Road, een zijweg van State Highway 11. Het grootste deel van de weg is onverhard, op het punt waar het asfalt eindigt begint de:

• Kipuka Puaulu Trail
  Lengte: 1,9 kilometer (loop)
  De Kipuka Puaulu is een boomrijke oase met een bodem die bestaat uit diepe oude laag as. De bomen die hier groeien zijn vaak al honderden jaren oud. De oase vormt een soort van eiland temidden van lavastromen, die zijn vrijgekomen bij vrij recente uitbarstingen van de Mauna Loa. De vegetatie in het omringende gebied is daardoor veel jonger dan die in de Kipuka Puaulu. In dit gebied leven erg veel inheemse vogelsoorten, de Kipuka Puaulu wordt daarom ook wel Bird Park genoemd.

De weg eindigt bij de Mauna Loa Lookout, uiteraard heb je vanaf dit punt een prachtig zicht op de top van de Mauna Loa. Er is hier een picknickplaats aanwezig. Ervaren hikers kunnen vanaf deze plek een lange wandeling maken naar de top van de vulkaan; de trail neemt 2 tot 3 dagen in beslag, en loopt door regenwouden en door enkele rotsachtige gebieden met veel scherpe lavapunten. In de wilderness area staan twee eenvoudige cabins, met pittoilets, waarin maximaal 8 personen kunnen overnachten.