 |
|
 |
Hawaii Volcanoes National Park |
|
|

|
 |
|
Grootte : 1309 km²
Nationaal park sinds : 1 augustus 1916 (als onderdeel van Hawaii National Park) 12 september 1961 (als zelfstandig National Park)
Laagste punt : zeeniveau
Hoogste punt : 4.169 meter (Mauna Loa)
Aantal bezoekers in 2012 : 1.483.928
De
staat Hawaiï bestaat uit een reeks van vulkanische
eilanden, die zijn ontstaan boven de breuklijnen van de
“Pacific Plate”. Het grootste eiland draagt dezelfde
naam als de staat, Hawaiï dus; om verwarring te
voorkomen wordt het ook wel The Big Island genoemd. Het
eiland bestaat uit vijf vulkanen, waarvan er twee binnen
de grenzen van Hawaiï Volcanoes National Park liggen.
The Big Island ligt precies boven een zogenaamde hot
spot, dat is een plek waar magma vanuit het
binnenste van de aarde door de aardkorst heen omhoog
komt. De 1.247 meter hoge Kilauea vulkaan is een van de
meest actieve vulkanen ter wereld, er komen hier vaak
uitbarstingen voor die meestal niet erg heftig zijn. De
gigantisch grote Mauna Loa vulkaan is minder actief. De
flora en fauna rondom de vulkanen is erg gevarieerd; de
grote hoogteverschillen en flinke verschillen in
hoeveelheden neerslag hebben er voor gezorgd dat er
totaal verschillende ecosystemen binnen het park
voorkomen, waaronder woestijngebieden en ook weelderig
begroeide regenwouden. Lavastromen zorgen er voor dat
het landschap in het nationale park voortdurend
verandert. Op plaatsen waar afgekoelde en gestolde lava
terecht is gekomen is het landschap kaal en doods; op
andere plekken begint – enkele tientallen jaren nadat
daar voor het laatst lava heeft gestroomd – het leven
weer vat te krijgen. Lavastromen die de kust bereiken,
zorgen daar voor de opbouw van nieuw land. |
|
Hawaii Volcanoes National Park ligt in het zuiden van
het eiland Hawaii, dat ook vaak “The Big Island” wordt
genoemd. Er liggen twee luchthavens op het eiland,
namelijk bij de plaats Hilo in het oosten, en bij de
plaats Kona in het westen. De meeste vluchten naar deze
luchthavens zijn inter-eiland vluchten, bijvoorbeeld van
of naar Honolulu op het eiland Oahu. Vanaf het vasteland
van de USA gaat een beperkt aantal vluchten naar Kona
Airport.
Je kan het park vanuit beide plaatsen bereiken via State
Highway 11. Vanuit Hilo ga je in zuidwestelijke
richting, je bereikt het Kilauea Visitor Center dan na
30 mijl (45 minuten). Vanuit Kona rijd je in
zuidoostelijke richting, de afstand naar het Visitor
Center bedraagt 96 mijl (rijtijd ongeveer 2,5 uur). |
 |

|
 |
Voor toegang tot dit park wordt een entreeprijs gevraagd. Kijk voor een actueel overzicht op de pagina Parkprijzen.
Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om de America the Beautiful Pass te kopen. Deze pas kost 80 dollar, en geeft gedurende 1 jaar toegang tot ruim tweeduizend parken (waaronder de door de NPS beheerde parken). Bij de meeste parken is de pas geldig voor alle inzittenden van een personenauto of camper. |
|
Als je de plattegrond van het park bekijkt, dan zie je
dat het uit drie delen bestaat. Het voor toeristen
belangrijkste gedeelte van het park is het stuk dat aan
de oceaan grenst, hier ligt – enkele mijlen landinwaarts
- de Kilauea vulkaan. Het gebied waar deze vulkaan ligt,
wordt de Kilauea Area genoemd, en is te bereiken via
State Highway 11, die het park van oost naar west
doorsnijdt.
Aan de noordzijde is dit deel van het park via een
smalle strook verbonden met een groot gebied, dat zich
uitstrekt naar het noordwesten en het westen. Het gaat
hier om een wilderness area, waar maar weinig
voorzieningen voor bezoekers zijn. Het belangrijkste
punt in deze wilderness area is de vulkaan Mauna Loa.
Het derde deel van het park is de veel kleinere, apart
gelegen wilderness area ten noordoosten van de Kilauea
Caldera. Dit gedeelte van het park heet ‘Ola’a Forest. |
|
De
Kilauea is een van de meest actieve vulkanen ter wereld,
maar de erupties zijn over het algemeen niet heftig en
daarom ook niet gevaarlijk. In het gebied rondom de
Kilauea kan je heel goed zien hoe de omgeving is
beïnvloed door de vele vulkanische uitbarstingen; overal
vind je plekken die zijn bedekt met vulkanische as, lava
en puimsteen. De Kilauea is 1.247 meter hoog, en boven
op de top bevindt zich een krater (een caldera) van 4
kilometer lang is, en 3,2 kilometer breed. Als je vanaf
State Highway 11 naar de Kilauea Area gaat, kom je
direct voorbij het Entrance Station bij het Kilauea
Visitor Center, het Volcano Art Center en het Volcano
House Hotel.
|
|
De Crater Rim Drive is een 11 mijl lange weg die de top
van de Kilauea omcirkelt; onderweg rijd je door zowel
een regenwoud als een woestijngebied, en kom je allerlei
goed aangegeven stopplaatsen tegen. Er zijn diverse
mogelijkheden voor het maken van korte wandelingen. De
Crater Rim Drive kan in beide richtingen worden gereden,
we beschrijven de weg hier tegen de klok in. De weg
begint bij het Kilauea Visitor Center. Daar is ook het
beginpunt van de eerste drie trails:
-
Earthquake Trail
Lengte: 1600 meter (loop)
Op 16 november 1983 deed zich vroeg in de ochtend
een aardbeving voor met een kracht van 6,6 op de
schaal van Richter. Een deel van de Crater Rim Drive
zakte daardoor weg in de Kilauea krater. De weg is
daarna op een andere plaats opnieuw aangelegd. Je
kan nu een eenvoudige wandeling maken door het
gebied waar de weg voorheen liep, je hebt onderweg
goed zicht op de Kilauea krater en op Mauna Loa. De
trail begint aan de linkerzijde van het Volcano
House Hotel.
-
‘Iliahi Trail
(Sandalwood Trail)
Lengte: 2,4 kilometer (loop)
De wandeling start bij het Volcano House Hotel. In
het begin loop je door een weelderig regenwoud en
langs diverse stoomgaten; tijdens het tweede deel
van de wandeling heb je een goed zicht op de Kilauea
Caldera. Het hele wandelpad is verhard.
-
Halema’uma’u Trail
Lengte: ruim 11 kilometer (heen en terug)
Het eerste stuk van deze trail gaat via de ‘Iliahi
Trail; al snel neem je een zijpad dat je ruim 120
meter omlaag voert, naar het hart van de Kilauea
Caldera. Het eerste stuk van de wandeling gaat door
een weelderig regenwoud, het tweede deel voert door
het desolate landschap van de Southwest Rift Zone.
Na ruim 5 mijl bereik je de Halema’uma’u Crater
Overlook, die hieronder nader wordt beschreven. Je
kan via hetzelfde pad teruglopen naar het beginpunt,
maar indien mogelijk kan je je ook door een
medereiziger op laten pikken op de 300 meter verder
gelegen Crater Rim Drive.
Vanaf
de parkeerplaats bij het Visitor Center ga je rechtsaf.
Na 0,3 mijl kan je via een korte zijweg aan de
rechterzijde de eerste stopplaats bereiken. Deze
stopplaats heet Sulphur Banks, je ziet (en
ruikt!) hier hoe vulkanische gassen uit de bodem
ontsnappen. De tweede stopplaats, Steaming Bluffs,
ligt 0,5 mijl verder. Dit is een vlak gedeelte waar het
ondergronds zo heet is, dat er geen bomen kunnen
groeien. Je ziet hier dan ook alleen planten waarvan de
wortels dicht bij de oppervlakte blijven. Het omlaag
zakkende grondwater dat de hete rotsen bereikt, komt in
de vorm van stoom weer naar boven. Vanuit Steaming
Bluffs bedraagt de afstand naar de derde stopplaats 0,7
mijl. Deze stopplaats ligt aan het einde van een korte
zijweg aan de linkerkant, en wordt alleen aangeduid met
een picknickplaats bordje. Daardoor is het voor veel
toeristen niet duidelijk dat daar, behalve de
picknickplaats, ook een erg mooi uitkijkpunt ligt, de Kilauea Overlook. Je hebt hier een geweldig mooi
zicht op de Kilauea Caldera, en op de Halema’uma’u
Crater. Het voordeel van dit uitkijkpunt is, dat het
hier meestal erg rustig is. Dat geldt niet voor de
volgende stopplaats, bij het Jaggar Museum (1,7
mijl voorbij de Kilauea Overlook), een van de drukst
bezochte plaatsen in het park. Het uitzicht op de
Kilauea Caldera en op de Halema’uma’u Crater is hier
vrijwel gelijk aan dat vanaf de Kilauea Overlook. In het
Jaggar Museum vind je videofilms over vulkanische
activiteiten, geologische displays, en allerlei
seismologische apparatuur. Naast het Jaggar Museum ligt
het Hawaiian Volcano Observatory; dit onderzoekscentrum
is niet geopend voor het publiek.
Na vijf mijl – gerekend vanaf het Visitor Center –
bereik je de Southwest Rift Zone. Een rift zone
is een gebied waar in de flank van een vulkaan zwakke
plekken voorkomen; je herkent zo’n zone aan de vele
scheuren en breuken in de bodem. De Southwest Rift Zone
begint bij de top van de Kilauea, en strekt zich uit tot
voorbij de kustlijn. De weg ligt hier dicht bij de
Halema’uma’u Crater, je kan daarom last hebben van de
gassen die uit deze krater ontsnappen. Houd daarom je
autoramen gesloten. Ongeveer 1 mijl voorbij de Southwest
Rift Zone kan je via een korte zijweg naar een
parkeerplaats rijden. Daar begint de:
-
Halema’uma’u Crater Overlook Trail
Lengte: 600 meter (heen en terug)
De Halema’uma’u krater is de voornaamste
krateropening van de Kilauea. Vanaf de uitkijkplaats
kan je recht in de krater kijken; de krater is
ongeveer 90 meter diep en heeft een omtrek van ruim
900 meter. Met wat geluk kan je hier een grote witte
vogel zien, de Koa’e ofwel Crater Bird, die nestelt
in de kraterwand. Volgens de Native Hawaiians is de
Halema’uma’a Crater de woonplaats van Pele, de godin
van de Hawaiian Volcanoes. Nabij de krater bevinden
zich een aantal oude lavastromen, de oudsten daarvan
(uit 1919 en 1921) zijn rood van kleur omdat het
ijzer dat zich daarin bevindt is gaan roesten. De
jongere stromen (uit 1971 en 1974) zijn nog zwart
van kleur. De Halema’uma’a Crater produceert
dagelijks zo’n 300 ton sulfur dioxide; dit heeft tot
gevolg dat de regen die hier valt sterk verzuurd is.
De omgeving is dan ook helemaal kaal, door de zure
regen kunnen hier geen planten meer groeien.
|
|
 |
|
Je passeert een plek waar de weg in september 1982 door
een lavastroom werd vernield, even verder bereik je de Keanakãko’i Overlook. Een putkrater is een krater
die is ontstaan doordat de oppervlakte is ingezakt; het
is dus geen opening waar lava uit komt. De Keanakãko’i
Crater is daarvan een goed voorbeeld; deze krater ligt
op een breuklijn die de Kilauea omcirkelt. De bodem van
deze krater is sinds 1877 bedolven onder een dikke laag
steen; daar kwam tijdens een eruptie in 1974 nog eens
een laag van zo’n 6 meter bovenop. Door rotsspleten
komen sindsdien warme gassen omhoog.
Na zeven mijl – gerekend vanaf het Visitor Center –
begint aan de rechterzijde van de weg de Chain of
Craters Road, die hieronder wordt beschreven. Aan de
linkerzijde ligt een korte zijweg die eindigt bij een
parkeerplaats. Vandaar kan je kiezen tussen de volgende
twee wandelingen:
- Byron Ledge Trail
Lengte: 2 kilometer (heen en terug)
Het onverharde pad loopt door een gebied dat in 1959
tijdens een eruptie van de Kilauea werd bedekt met
lavasintels. Je ziet hier hoe de vegetatie langzaam
aan weer begint op te komen.
-
Devastion Trail
Lengte: 1600 meter (heen en terug)
Via dit verharde wandelpad loop je naar de Pu’u
Pua’i Overlook. Tijdens je wandeling krijg je een
heel goede indruk van het effect dat vulkanische
activiteit op een omgeving kan hebben; de grote
uitbarsting van de Kilauea Iki Crater in 1959 heeft
hier veel puin achtergelaten, en de plantengroei
begint nu pas weer wat op te komen. Vanaf het
uitkijkpunt kan je de vulkaankegel Pu’u Pua’i
zien, die in 1959 is gevormd door hoog opspuitende
lava. Ook heb je een goed zicht op de Kilauea Iki
Crater.
Je kan de Pu’u Pua’i Overlook ook met de auto bereiken,
via een zijweg die een halve mijl ten oosten van de
splitsing met de Chain of Craters Road begint. De Crater
Rim Drive gaat daarna verder door een gebied waar veel
meer planten en bomen groeien dan op het eerdere deel
van de route. Dicht bij de parkgrens ligt de Thurston
Lava Tube Parking Area.
-
Thurston Lava Tube Trail
Lengte: 500 meter (loop)
Tijdens deze korte wandeling loop je door een
gebied dat is begroeid met hoge varens en andere
prachtige planten. Midden in dat gebied ligt een
zeer oude tunnel van lava, die met lampen wordt
verlicht. De lavatunnel werd in 1913 ontdekt; aan
het plafond hingen destijds nog veel lava
stalactieten, maar die zijn door souvenirjagers
afgebroken en meegenomen.
De
weg buigt nu af in noordwestelijke richting; na 0,4 mijl
kom je uit bij de laatste stopplaats van de route, de Kilauea Iki Overlook. Je kan dit uitkijkpunt ook te voet bereiken via een 800 meter lang wandelpad dat
begint bij de Thurston Lava Tube parkeerplaats. Vanaf
het uitkijkpunt kan je ongeveer 120 meter naar beneden
kijken, naar de bodem van de Kilauea Iki Crater. Kilauea
Iki betekent ‘de kleine Kilauea’. In de jaren 1959 en
1969 hebben zich hier twee imposante erupties
voorgedaan, vooral de eruptie van 1959 was erg
spectaculair omdat de lava hier toen bijna 600 meter
omhoog spoot. De laatste tijd is de Kilauea Iki erg
rustig. Vanaf de Kilauea Iki Overlook is het nog 1,5
mijl rijden naar het Visitor Center. |
|
TEN ZUIDEN VAN KILAUEA AREA |
|
|
In het gedeelte van het park dat tussen de Kilauea Area
en de oceaan ligt, lopen twee wegen en een groot aantal
wandelpaden. De Chain of Craters Road is een zijweg van
de Crater Rim Drive die doorloopt tot aan de kust; de
Hilina Pali Road is een overharde zijweg van de Chain of
Craters Road. De overige gebieden ten zuiden van de
Kilauea Area zijn niet per auto bereikbaar; er liggen
hier wel veel backcountry wandeltrails en ook diverse
primitieve campings. |
|
In
1935 is de Chain of Craters Road aangelegd, een weg die
begint aan de Crater Rim Drive en die in zuidoostelijke
richting doorloopt tot aan de oceaankust. De weg loopt
nog een stukje verder langs de kust en eindigt dan
abrupt; in 1995 heeft een lavastroom het laatste
gedeelte van de Chain of Craters Road en het dorp
Kapalana volledig vernield.
Het begin van de weg loopt door de East Rift Zone (een rift zone is een gebied waar in de flank van een
vulkaan zwakke plekken voorkomen; herkenbaar aan de vele
scheuren en breuken in de bodem). In een rift zone is
komen vaak veel putkraters voor, dat zijn kraters die
niet zijn ontstaan door een vulkanische uitbarsting,
maar door het instorten van een deel van het
aardoppervlak. De
eerste krater langs de Chain of Craters Road is zo’n
putkrater, Lua Manu genaamd. Deze putkrater is
in 1974 gedeeltelijk volgestroomd met lava, afkomstig
vanuit een breuklijn ongeveer 200 meter ten noordwesten
van de weg. Ook de twee daaropvolgende kraters, Puhimau en Kokoolau, zijn putkraters. In de
East Rift Zone regent het vrij vaak, waardoor hier een
weelderige plantengroei van het type regenwoud kan
gedijen.
Na ongeveer 3 mijl verlaat je de East Rift Zone, en kom
je uit bij de vulkaan Maunu Ulu, die actief is
geweest van 1969 tot 1974. Het gebied is bedekt met
lavastromen die er nog erg nieuw uitzien. De
plantengroei is hier veel schaarser dan in de East Rift
Zone, ten dele vanwege de relatief recente erupties,
maar ook omdat het hier minder vaak regent. Voorbij de
Maunu Ulu daalt de weg af; onderweg kom je nog diverse
kraters en mooie uitkijkpunten tegen. Uiteindelijk
bereik je de Kalapana Coast, waar je de
vulkanische kliffen kan zien die hier door nieuwe
lavastromen nog steeds ‘aangroeien’. In een van de
kliffen heeft zich een natuurlijke boog gevormd, de 30
meter hoge Holei Sea Arch. |
|
Als
je vanaf de Crater Rim Drive de Chain of Craters Road
neemt, dan bereik je na 2,2 mijl de zijweg Hilina Pali
Road. Dit is een 9 mijl lange, zeer smalle en bochtige
weg die in zuidwestelijke richting gaat. Vrijwel meteen
zie je een kleine parkeerhaven, ongeveer 15 meter verder
ligt de vrij onbekende maar wel erg interessante Devil’s Throat Crater. Het is de makkelijkst
bereikbare putkrater in het park, 50 meter diep en met
een diameter van 45 meter. Er
zijn nergens hekken aangebracht, en de grond rondom de
krater bevat veel scheuren en is daarom erg instabiel.
Tijdens de eerste 3,5 mijl van de Hilina Pali Road
rijd je door het Koa’e Fault System, een 12 kilometer
lang en 2 kilometer breed gebied met veel scheuren in de
grond en enkele opvallende breukzones. Het Koa’e Fault
System is een niet actieve voortzetting van de East Rift
Zone. Na 5,2 mijl bereik je de Kipuka Nene; een
kipuka is een gebied met veel vegetatie temidden van
lavastromen. In deze kipuka nestelen vaak nene’s, een
beschermde vogelsoort die het symbool is van de staat
Hawaiï.
Aan het einde van de weg bereik je de Hilina Pali
Overlook, dit punt ligt 695 meter boven zeeniveau,
en vanaf hier heb je een geweldig mooi uitzicht over de
Ka’u Desert en op de daarachter gelegen oceaan. Het is
het beginpunt van diverse zware backcountry trails, die
elk meer dan een dag in beslag nemen. |
|
 |
De naam Mauna Loa betekent lange berg, deze
gigantische vulkaan is gerekend vanaf de bodem van de
oceaan tot aan de top maar liefst 9 kilometer hoog.
Hiervan bevindt zich iets minder dan de helft, namelijk
4.169 meter, boven zeeniveau. Bovengronds heeft de berg
een afgeplatte bolvorm, de Mauna Loa is 118 kilometer
lang en 84 kilometer breed. Vanwege de langgerekte vorm
heeft de berg nergens echt steile wanden, de enorme
hoogte valt daardoor niet eens echt op. Met z’n volume
van 10.000 kubieke mijl is de Mauna Loa de meest
massieve berg ter wereld. Het bovenste deel is
ingestort, er heeft zich daar een krater (een caldera)
gevormd die 3 bij 5 kilometer groot is. Mauna Loa is een
schildvulkaan, bij dit type vulkaan komen meestal geen
explosieve uitbarstingen voor. Bij de rustig verlopende
uitbarstingen komen lavastromen vrij, die relatief
gezien erg vloeibaar zijn. De vulkaan is nog steeds
actief, maar minder actief dan de Kilauea. |
|
De Mauna Loa ligt in een grote wilderness area. Een van
de kenmerken van een wilderness area is, dat er
nauwelijks toeristische voorzieningen zijn aangebracht.
Er bevinden zich dan ook geen wegen in dit gebied, met
uitzondering van de smalle, 13,5 mijl lange Mauna Loa
Road, een zijweg van State Highway 11. Het grootste deel
van de weg is onverhard, op het punt waar het asfalt
eindigt begint de:
-
Kipuka Puaulu Trail
Lengte: 1,9 kilometer (loop)
De Kipuka Puaulu is een boomrijke oase met een bodem die bestaat uit
diepe oude laag as. De bomen die hier groeien zijn
vaak al honderden jaren oud. De oase vormt een soort
van eiland temidden van lavastromen, die zijn
vrijgekomen bij vrij recente uitbarstingen van de
Mauna Loa. De vegetatie in het omringende gebied is
daardoor veel jonger dan die in de Kipuka Puaulu. In
dit gebied leven erg veel inheemse vogelsoorten, de
Kipuka Puaulu wordt daarom ook wel Bird Park
genoemd.
De weg eindigt bij de Mauna Loa Lookout, uiteraard heb
je vanaf dit punt een prachtig zicht op de top van de
Mauna Loa. Er is hier een picknickplaats aanwezig.
Ervaren hikers kunnen vanaf deze plek een lange
wandeling maken naar de top van de vulkaan; de trail
neemt 2 tot 3 dagen in beslag, en loopt door regenwouden
en door enkele rotsachtige gebieden met veel scherpe
lavapunten. In de wilderness area staan twee eenvoudige
cabins, met pittoilets, waarin maximaal 8 personen
kunnen overnachten. |
|
 |
Dit apart gelegen deel van het park is 36 km² groot, en
bestaat uit een ongerept regenwoud met een uitbundige
plantengroei. De omstandigheden daarvoor zijn ideaal, de
bodem bestaat namelijk uit een diepe, vruchtbare aslaag
en het regent hier overvloedig.
De ‘Ola’a Forest ligt aan een zijweg van State Highway 11. Die zijweg
heet Wright Road (Hwy 148), en begint net ten
noordoosten van de Kilauea Area. Na 2 mijl bereik je het
begin van het regenwoud, je kan van daaruit het beste
nog eens 0,6 mijl doorrijden, daar ligt links van de weg
een weiland en rechts een parkeerplaats. De ‘Ola’a
Forest wordt door een hek omsloten, om de kwetsbare
vegetatie tegen grazende dieren te beschermen. Bezoekers
die het park willen binnengaan zullen over dit hek
moeten klimmen, op sommige plekken gaat dit vrij
eenvoudig. Het is hier vrijwel altijd erg nat en
modderig, en het is dus geen geschikte plaats voor het
maken van uitgebreide wandelingen. Maar vanwege de
prachtige plantengroei is een kort bezoek aan dit
regenwoud toch zeker de moeite waard. |
|
De weersomstandigheden in het park zijn vrij
onvoorspelbaar, en kunnen binnen korte afstanden flink
verschillend zijn. De temperatuursverschillen tussen de
zomer en de winter zijn niet heel groot, rondom de
Kilauea Area ligt de temperatuur over het algemeen
tussen de 11º en 21º Celcius. Tijdens de vaak
voorkomende regenbuien kan het erg kil aanvoelen.
In de lager gelegen gebieden is het meestal veel droger,
het is daar gemiddeld zo’n 10 graden warmer. Vooral aan
het zuidelijke uiteinde van de Chain of Craters Road is
het meestal erg heet, droog en winderig. Rondom de top
van de Mauna Loa kan het weer drastisch anders zijn dan
rondom de Kilauea Area, je kan daar te maken krijgen met
winterse omstandigheden met sneeuw ed. |
| |
| Actuele tijd en
temperatuur in graden Celsius en Fahrenheit |
| |
Campings
Er zijn twee campings in het park, de Namakani Paio
Campground ligt aan State Highway 11, op 3 mijl afstand
van de parkgrens, en de Kulanaokuaiki Campground ligt
aan de Halini Pali Road. De campings zijn gratis
toegankelijk, en reserveren is niet nodig.
De Namakani Paio Campground heeft toiletten, water,
picknicktafels en barbecues, en je kan hier kamperen op
een grasterrein temidden van bomen. Het is hier vaak
koel en vochtig. Er zijn 10 cabins aanwezig die worden
beheerd door het Volcano House Hotel.
De kleine Kulanaokuaiki Campground (8 plaatsen) heeft
1 vault-toilet en een aantal picknickplaatsen. Er is
geen water beschikbaar. Vanwege de lagere ligging is het
hier vaak iets warmer dan op de Namakani Paio
Campground, ook regent het iets minder vaak.
Hotels
Het Volcano House Hotel ligt dicht bij de Kilauea Caldera, er zijn hier 42
hotelkamers beschikbaar. In het hotel zijn een
restaurant, een snackbar, een lounge en twee giftshops
gevestigd. De eigenaar beheert ook 10 cabins op de
Namakani Paio Campground. |
|
Kilauea
Visitor Center
Dagelijks open van 7.45 uur tot 17.00 uur. Elk uur
wordt de 20 minuten durende film Born of Fire… Born
of the Sea vertoond, met veel informatie over
vulkanisme, geologische processen, het planten- en
dierenleven, en ook over de oorspronkelijke bevolking. In het Visitor Center worden backcountry permits
uitgegeven.
Thomas A. Jaggar Museum
Dit museum is
dagelijks geopend van 08.30 tot 17.00 uur. Er worden
non-stop films vertoond over vulkanisme; er zijn
displays met informatie over de geologie van het park,
en je kan hier seismologische apparatuur bekijken. In de
boekwinkel kan je boeken, video’s en posters kopen.
Volcano Art Center Gallery
De Volcano Art
Center Gallery is gevestigd in het historische Volcano
House, dat in 1877 werd gebouwd. Je kan hier het werk
bekijken van meer dan 200 lokale kunstenaars. Je vindt
het Volcano House direct naast het Kilauea Visitor
Center.
Restaurant
/ snackbar
In het Volcano House Hotel zijn een snackbar, een
lounge en een dining room gevestigd, met grote ramen die
uitzicht bieden op de Kilauea Caldera. Klik hier voor meer informatie over de openingstijden en de
menukaarten.
ATM
Er zijn ATM-machines in het Volcano House en in het
Volcano House Hotel.
Tanken
In het park kan nergens worden getankt. Het
dichtstbijzijnde tankstation is gesitueerd in Volcano
Village, 1 mijl ten noordoosten van het park.
Telefoon
Er zijn openbare telefoons aanwezig in het Kilauea
Visitor Center, het Volcano House Hotel, Jaggar Museum
en op de Namakani Paio Campground.
Winkels
Er zijn geen winkels in het park. In Volcano Village,
net buiten het park, zijn twee kleine grocery stores
gevestigd. |
|
|
 |
|
|
|